Paul Beumer maakt schitterende, fragiele werken met inkt en waterverf. Soms doen zijn doeken denken aan landschappen, af en toe herken je de afdruk van een eikenblad of rietstengel, maar veel vaker zijn het gewoon ontzettend mooie taferelen, op de manier zoals een met mos bedekte steen dat kan zijn, of de structuur van mineralen.
Roy Villevoye wil met zijn videowerk en levensechte wassen beelden zo dicht mogelijk in de buurt komen van de ervaring van een ander leven, op een andere plek. Zo kan het dat je je ineens ondergedompeld waant in de gewoontes van een volk in Papua, of tegenover een levensechte Hitler staat, die verwaarloosd en verkleumt over straat zwerft.
Alles leek er op dat de 16-jarige Maarten van der Kamp een succesvol schrijver zou worden: hij won een cultuurwedstrijd, kreeg een column in Trouw en schreef aan een debuutroman. Toch stokte het, en volgde 8 jaar alcoholverslaving. Tot de camera zijn leven zin gaf: de afgelopen drie jaar liep hij elke dag door de straten van Amsterdam en fotografeert de Amsterdammer, a la Ed van der Elsken.
Fotograaf Hanne van der Woude maakt weergaloos intieme portretten, waarvoor ze veel tijd doorbrengt met de geportretteerden. Met het bejaarde kunstenaarsechtpaar Ben en Emmy deelde ze zes jaar lief en leed, van zomervakanties in Zuid-Frankrijk tot de dood van Ben.
Paul Bogaers kwam na 20 jaar fotografie in een artistieke mid-life crisis: zijn oplossing was weg te gaan van het platte vlak, naar de overrompelende beeldtaal van Afrikaanse maskers en beelden.
Leonard van Munster bouwt grote installaties, die een vleugje verlangen toevoegen aan de buitenruimte: een fata morgana in een grauwe fietstunnel in Amsterdam nieuw-west, een houten boomhut op een betonkolos van elf verdiepingen hoog, of een gestrand jacht op midden op de Zuidas. En dat verlangen mag best even schuren.
Anouk Kruithof is een van de rising stars in de fotografie in binnen- en buitenland, en praat over haar haat-liefdeverhouding met haar medium. En over haar bevlogenheid voor het zelf uitgegeven kunstenaarsboek, waar ze zelfs een stimuleringsprijs voor in het leven riep.
Schilder Eva Spierenburg liet altijd al persoonlijke elementen in haar werk toe, maar sinds haar moeder ruim een jaar geleden overleed, is haar werk nog persoonlijker geworden. Dat roept allerlei vragen op: wordt kunst geen therapie, heeft het ook voor anderen relevantie en hoeveel (intieme) context geef je een kijker mee?
Tekenares Kinke Kooi neemt ons mee in de wonderlijke associaties waaruit haar tekeningen ontstaan: ze tekent uitputtend beelden die haar fascineren, ook al schaamt ze zich er voor of zijn ze niet bon ton in de kunstwereld (een smurf, of klimop). Achter haar zachte, subtiele tekeningen gaat een intrigerende wereld van symboliek schuil.
Charl Landvreugd sprak over hoe er in Nederland wordt omgegaan met het werk van kunstenaars met een Afro-achtergrond en hoe dat moet veranderen. Geen verhaal vanuit slachtofferschap, maar vanuit de observatie dat er een nieuw soort 'Afro-heid' (Charls term) aan het ontstaan is met een specifieke beeldtaal en specifieke mogelijkheden.
Met Yeb Wiersma sluiten we het eerste seizoen van Kunst is Lang af! Ze vertelt over het belang van veldonderzoek, en geeft tips voor iedereen (ook jij!) om te gaan wandelen en je omgeving anders te bekijken.
Claudia Sola is continu gespitst op kleine handbewegingen. Ze raakt verontrust als het V-teken dat je met twee vingers kunt maken - wat voor haar een nare connotatie met de Tweede Wereldoorlog heeft - ineens opvallend veel opduikt (in nieuwsfoto's van de Arabische Lente, bij sporters, bij Japanse toeristen) en gaat op onderzoek uit om haar verontrusting te bezweren.
Schrijver en beeldend kunstenaar Miek Zwamborn werkt als een improviserend jazzmuzikant: een paar gegevens staan vast - bijvoorbeeld een gevonden herbarium op een rommelmarkt - en daaromheen creëert ze met een gedicht, roman of installatie een nieuwe werkelijkheid.
Uit liefde voor dat object, niet om haar eigen ego te bevredigen. Sterker nog: binnenkort verhuist ze naar een afgelegen Schots eiland om daar vanuit odes aan de natuur te werken: "Een steen geeft me veel meer gedachten en emoties, dan het horen van een gesprek in een drukke Amsterdamse tram."
Voor Gijs Frieling is het afgebeelde onderwerp in een schilderij maar een klein onderdeel van het werk: het moet de toegangsdeur zijn naar andere elementen, zoals kleur, ritme en vorm. Waarom is het nou juist daarover zo moeilijk praten?
Dick Verdult is een kunstenaar, muzikant en filmmaker boordevol energie, die in zoveel verschillende culturen heeft gewoond dat hij 'nergens meer thuis is'. Hij legt met een groot enthousiasme uit waarom je eigen perspectief een gevangenis is waar je uit moet breken.
Mai van Oers vertelt over haar tekeningen: ze plaatste haar overleden ouders in vier Jeroen Bosch-achtige taferelen, en baseerde ze op Dante's Goddelijke Komedie - maar ook op manuscripten die ze bij hóge uitzondering uit een kluis in het Vaticaan wist te ontfutselen. Een schitterend verhaal over toeval, als je er in wilt geloven.
Amie Dicke vertelt over haar behoefte om de wereld om haar heen te ordenen, door er elementen uit weg te halen of juist toe te voegen. Maar ook hoe ze in haar laatste werken steeds meer een aanwijzer is, dan een kunstenaar die ingrijpt.
Gijs Assmann legt haarfijn uit waarom een kunstwerk geen illustratie van een idee moet zijn, maar een eerlijk en toegankelijk beeld dat je helpt je dagelijkse leven te leiden.
Thomas Kuijpers laat met zijn werk op subtiele wijze zien hoe alle media hun eigen versie van de waarheid brengen. Hij vertelt waarom hij veel waarde hecht aan het verzamelen van meerdere 'spikkels' informatie, om zo dicht mogelijk bij de waarheid te komen.
Matthijs Booij legt uit hoe je als kunstenaar een groter publiek kunt bereiken, aan de hand van zijn slimme pensioenplan waarvoor hij tekeningen op afbetaling verkoopt en zijn nieuwe online platform waarop kopers en kunstenaars elkaar kunnen volgen.